Urwanie głowy

Trudno utrzymać jakąś regularność w pisaniu, ale nie jest to w sumie moim celem. Ostatnio mniej sił i głowy do pisania, szczególnie jak był czas spacerów do pracy (codziennie jakieś 3km w jedną i w drugą stronę), a więc wstawanie wcześnie, a więc późne powroty. Za to jest kondycha, są zakupy dobrego śniadania.

A pisania niewiele. Zaczynam jakiś temat i w sumie wszystko wydaje się nieistotne (o ironio). W zeszyciku kilkanaście tematów do opisania, zebrane cytaty, nawet materiały multimedialne, ale jakoś wydaje się to mniej-ważne. Nihilizm śniegowo-noworoczny, do zaobserwowania też i w najbliższym otoczeniu. Albo po prostu trudno skupiać się na ideach i teoriach, pomysły i refleksje kotłują się w głowie.

Urywki ciekawych wątków, głowa porwana na strzępy:

Dom

Jak bardzo radosnym trzeba być, żeby za domek letniskowy (a może całoroczny?) mogło wystarczyć owo dzieło budowlane:

Jest sypialnia, salon na świeżym powietrzu, jest kanapa, szafa, stoły nawet dwa. Widać, że latem funkcjonuje ogródek, a obok rośnie kilka drzew. W pobliżu rzeczka, a 3km dalej Góry Stołowe. Czego więcej chcieć od życia?

Wioska

Jak różne od naszego jest życie na wiosce? – tak sobie myślę idąc przez taką Ścinawkę Średnią czy inne Łężyce. Bo jak inne są aspiracje, możliwości, dzień codzienny, czas wolny, jak inne są tematy rozmów? Jak inne jest spojrzenie na estetykę (np. stare rozpadające się domy), jak inne spojrzenie na ubóstwo i biedę? Jak inny jest sens tego wszystkiego?

Nie, że gorszy czy lepszy. Zupełnie co innego. I też są ludzie zadowoleni.

Stachura

Jak świetnym twórcą był Stachura? Zagłębiam się teraz z kolei w jego prozę i nie mogę wyjść z podziwu. A „Siekierezada” w wersji filmowej to też głębia odbioru.

Forma

Jak bardzo lepsze są krótkie komunikaty od długich? Jeden obrazek z trafnym napisem pozwala na długi czas przemyśleń i refleksji (vide Penpen czy Shapes). W takim razie mniejszy sens mają elaboraty i długie wywody. Rysować nie umiem – a może fabuły? To ze Stachury jeszcze takie wrażenie. Jedna wypowiedź głównej bohaterki, a cały sens jak na dłoni. Zwięzłość komunikatu, miejsce na dopowiedzenia indywidualne. Albo wiersze. A może powrót do piosenek?

Byle abstrakcja. To kończę, bo długo a dzień krótki.